Verwondering is één van de meest authentieke vormen van gebed. Wanneer we overvallen worden door de schoonheid van de natuur, komen we als vanzelf in contact met een transcendente realiteit. Vanuit dit perspectief lezen we Franciscus’ Zonnelied: in de menselijke draagkracht en kwetsbaarheid herkennen we de scheppingskracht van de Allerhoogste. De hele schepping ademt die broederlijke en zusterlijke dynamische verbondenheid, waarin elk element zijn unieke goddelijke karakteristieken herbergt. Te midden van de klimaatcrisis ligt een uitweg: een eenvoudig, geaard pad naar binnen. Na de voordracht nodigen we je uit om bij wijze van oefening het labyrint in de tuin van Hof Zevenbergen te bewandelen.​